Rasti i vetem i dokumentuar ne Trekendeshin e Bermudeve me nje avion me pasagjere qe ka patur si te thuash humbje kohe, ose shtrembrim kohe ka te beje me nje avion te linjes British Airways ne mes te viteve 70 i cili mbasi u futen ne nje re mbi trekendeshin e Bermudeve, doli qe andej 10 minuta me vonese. Te gjitha oret e dores te pasagjereve si dhe ato te avionit , kur u zbrit ne aeroport tregonin nje humbje kohe prej 10 minutash.
Po te kishte nje rast te tille kur nje avion me pasagjer do humbte dhe do rishfaqej perseri mbas 25 vjetesh, kjo do kishte qene nje sencacion dhe do vazhdonte te flitej edhe sot e kesaj dite.
Arsyeja pse e them kete ka te beje (pa u mburrur) me faktin qe kam shume informacion per Trekendeshin e Bermudeve dhe u be nje kohe pothuajse prej 10 vjetesh qe lexoj rregullisht mbi ate qe ndodh aty madje kam marre pjese edhe ne 2 simpoziume te organizuara, nje ne Itali ne mars te vitit 1993 dhe nje ne Canada ne tetor te vitit 2001. Natyrisht thjesht si i apasionuar i fenomenit asgje me shume. Ketu po ju shkruaj dicka mbi ate qe di si dhe disa nga teorite e shumta qe ekzistojne mbi misterin e trekendeshit.
Termi trekendesh ka lindur nga forma qe ka hapesira ku ndodhin fenomene te pashpjegueshme. Ne nje linje te drejte nga Miami (Florida) ne Porto Rico dhe perseri nje tjeter linje nga Porto Rico ne ishujt Bermude, linje qe me pas rikthehet nga Bermudet ne Miami, te treja me nje gjatesi prej 1000 Miljesh seicila formohet ai qe eshte quajtur prej shume vitesh Trekendeshi i Bermudeve.
I ashtuquajturi trekendesh eshte bere objekt i nje sere shkrimesh sensacionale dhe i zhdukjeve te mistershme si dhe disa anomalive qe eshte pothuajse e pamundur te shpjegohen shkenceritsht apo brenda koncepteve tona per fiziken, kimine dhe vete kohen apo materien ne te. Rasti zyrtar qe e shnderroi trekendeshin ne nje nga fenomenet me te mistershme dhe te frikshme te globit eshte ai i vitit 1945 me te famshmen Skuadriljen e 19. Ne daten 5 dhjetor te vitit 1945, 5 bombardues te rende te tipit Avenger rreth mesdites nisen nga baza ushtarake e Fort Lauderdale, Florida, per nje fluturim stervitor. Koha paraqitej mese e pershtatshme per nje fluturim te tille dhe ekuipazhi pervec nje piloti te ri, ishte me eksperience te mjaftueshme duke patur seicili te pakten 400 ore fluturimi. Mbas pothuajse 2 oresh nga nisja e tyre, u kap nje mesazh qe mendohet se ka qene midis komandantit te skuadriljes dhe njerit prej piloteve i cili i thoshte qe kishte humbur orientimin.
Instrumentat nuk funksiononin ndersa edhe vete komunikimi midis tyre kishte nderhyrje te forta ne frekuence. Mesazhe te shkeputura u vazhduan u kapen nga kulla e kontrollit ne Fort Lauderdale, Florida, dhe po ashtu nga disa drejtues anijesh te vogla private te ndodhura ne afersi. Nga permbajtja e tyre kuptohet qe te gjithe kishin humbur orientimin, instrumentat keqfunksionin nga nje lloj nderhyrje e forte magnetike dhe vizibiliteti ishte pothuajse zero. Me pas sinjalet u nderprene dhe vetm heshtje. Nga Fort Lauderdale u ngrit nje avion kerkimi dhe fill mbas tij nje tjeter ne nje distance kohore te shkurter. Kur avioni i pare ju afrua trekendeshit dhe ui zhduk ne nje re te bardhe (nga e cila nuk doli me kurre) ne kullen e kontrollit u kap nje mesazh qe thoshte Mos hajde mbas meje, o zot kjo nuk eshte tokesore….
Mbas ketij mesazhi avioni i dyte i kerkimit u kthye ndersa i pari u zhduk si te tjeret per te mos u gjetur me kurre. Cdo perpjekje per te gjetur ndonje gjurme nga skuadrilja e avioneve rezultoi e kote por fakti me trondites per kerkuesit ishte ai qe nuk u gjet asnje gjurme e vetme vaji motorash gje qe ndodh rendom ne raste rrezimesh ne det, ose ndonje nga objeket e vete avioneve ndonje xhakete shpetimi ose gjera te tjera te kesaj natyre. Cdo gje dukej sikur ishte perpire nga uji.
Arsyeja pse u zgjata me kete “aksident” ka te beje me faktin qe prej asaj dite fama e trekendeshit mori perpjestime te medha dhe njohu nje lloj zyrtarizimi ndonese nga organizma te caktuara te qeverise amerikane, fenomeni kishte disa kohe qe po studiohej.
Qe prej asaj dite numri i raportive per zhdukje anijesh dhe aeroplanesh si dhe varkash te volga apo anijesh te medha eshte rritur ndjeshem. Nisur dhe nga kurajo e njerezve per te folur dhe me ne fund thyerja e heshtjes prej disa nga deshmitareve qe kane perjetuar situata te ndryshme brenda trekendeshit, lista e zhdukjeve fatkeqesisht eshte pasuruar ndjeshem.
Studiues te ndryshem te te gjitha fushave, fizikante, kimiste, oqeanologe, gjeologe, arkeologe etj i kane kushtuar jeten dhe pasionin e tyre studimit te ketij fenomeni dhe sot e kesaj dite ndonese kane dale shume teori per ate qe mund te ndodhi ne trekendesh, asnjera prej tyre nuk mund te quhet e provuar teresisht. Nje prej tyre nga me prestigjiozet Carls Berlitz (seminarin e te cilit pata fatin ta degjoja ne Itali ne mars te vitit 1993) i cili eshte autor i shume librave per kete fenomen (njeri prej tyre i perkthyer edhe ne shqip Pa Lene Gjurme) ka mbledhur informacionin me te madh qe ekziston per trekendeshin duke e koordinuar punen e tij dhe me te famshmin ufolog Dr Carl Sagan apo Stanton Friedman dhe Allen Hynek si dhe me studiues te tjere te fushave te materies dhe fenomenve natyrale.
Ne nje pamje te pergjithshme per ate qe ndodh ne trekendesh ata kane dale me nje teori qe deri tani eshte nga me te qendrueshmet. Ana me pozitive e ketij studiuesi, ne ndryshim me shume te tjere eshte qe ai merr ne konsiderate cdo lloj teorie te paraqitur nga shkenctare te ndryshem madje i perfshin ato ne referimet e tij ne te gjithe auditoret e botes.
Me pak fjale gjeja me e zakonshme qe verehet ne Trekendesh nga anijet dhe sidomos nga avionet eshte ndryshimi i papritur i kohes. Nga nje pamje e qarte dhe nje qiell blu, papritur cdo gje shnderrohet ne nje mjegull te dendur ne nje te ashtuquajtur White Out qe nga pilotet shpjegohet si bashkimi i qiellit me ujin ne kuptimin e orientimit, pra mjegulla eshte kaq e denduar sa nuk arrin te shquash ku mbaron ajri dhe fillon uji. Kesaj i shtohet edhe mosfunksionimi i plote i instrumentave magnetike si rezultat i nderhyrjeve shume te forta qe shmangin cdo lloj orientimi si dhe humbja pothuajse e plote e komunikimit si rezultat i daljes jashte perdorimit te aparaturave. Nje gje tjeter qe deshmohet rendom eshte dalja papritur e disa reve ne forme konike dhe ne momentin kur pilotet jane futur brenda tyre, eshte deshmuar qe per disa caste kane provuar nje lloj ndjesie sikur kane humbur gravitetin. Nga disa pilote te forcave ajrore amerikane gjate nje stervitje ne kohen e krizes se raketave ose sic njihet nga te gjithe si konflikti kuban, eshte deshmuar qe jane “kapur” nga nje re e tille dhe ajo qe kane perjetuar eshte sa e mrekullueshme aq dhe misterioze dhe e frikshme. Ne momentin qe grupi i avioneve futet ne re, humbasin komunikimin me kullen e kontrollit, instrumentat fillojne te keqfunksionojne dhe ajo qe i shtangu me shume ishte humbja e gravitetit si dhe pamja qe kishin para syve. Ne momentin qe u futen ne re e cila nga larg dukej e nje permase te vogel, qielli ishte i paster dhe shume i qarte. Ndersa ne momentin qe futen brenda rese ajo nuk kishte te mbaruar dhe cuditerisht ndryshonte forme duke u rrotulluar brenda vetes me shpejtesi. Nga te gjithe pilotet pamja e brendeshme e rese pershkruhet si ne ngyjuren e aluminit dhe qe zgjatohej ne formen e tunelit. Ne fund te tunelit shikohej toke, po nje pamje shume e vecante per pilotet qe e njihnin mire ate zone te bregdetit. Ne momentin qe skuadrilja del nga reja, rifitohet komunikimi me radio, busulla fillon funksionimin por ajo qe ishte me shokuesja ishte qe te gjithe avionet kishin pershkuar nje distance prej me shume se 1500 miljes ne nje hark kohor prej 15 minutash. Gje e pamundur per teknologjine tone pa harruar qe edhe sasia e karburantit te harxhuar ishte ajo qe zakonisht perdoret per nje fluturim rreth 100 mile. Per te mos harruar qe grupi i piloteve e pa veten e tyre shume shume largt destinacionit dhe per kete arsye ata nuk mund te njihnin bregdetit qe pane gjate kohes qe ishin brenda rese. Natyrisht kjo deshmi eshte e atyre fatlumeve qe i kane perjetuar gjera te tilla brenda Trekendeshit dhe kane dale gjalle prej tij por shume te tjere jane zhdukur pa lene gjurme.
Te kthehemi tek Berlitz dhe tek teorite e tij. Ai mbeshtet fort teorine qe ne zonen e trekendeshit ka nje shmangie te forte magnetike qe krijon nje lloj deformimi kohor si dhe dimensional (sipas koncepteve tona per dimensionin dhe njohurite qe kemi per ekzistencen e vetem 3 prej tyre). Nje lloj force e pashpjegueshme ndodhet brenda trekendeshit, force e cila shpesh here shperthen duke thithur anije, aeroplane dhe njerez per te mos i kthyer me kurre. Nese keta fatkeq ne nje menyre ose tjetren perfundojne ne nje dimension tjeter apo ne nje bote me te mire, atehere le ti urojme qe te kthehen nje dite dhe te na tregojne per ato qe kane pare. Eshte marre shume ne konsiderate edhe teoria e ekzistences ne trekendesh te nje lloj StarGate, ose nje lloj porte per te kontaktuar bote te tjera. Nga te gjithe njihet teoria e famshme e kontiniumit hapesire-kohe por brenda trekendeshit kjo duket sikur nuk para perfillet. Me pak fjale disa nga ligjet e fizikes qe ne njohim aty nuk perfillen. Shume anije kane humbje ne kohe, disa prej tyre pershkojne distanca qe nuk i justifikon as koha e shpnezuar, as karburanti dhe as teknologjia tokesore. Shume prej tyre deshmojne per nje beteje te vertete magnetike brenda Trekendeshit te Bermudeve qe shoqerohet me shperthime te forta elektrike, eren e squfurit qe eshte e zakonshme gjate shperthimit te rrufeve si dhe pranine e mjeteve te panjohura nga teknologjia jone UFO dhe USO (Unidentifying Sea Object). Per nje stuhi te tille magnetike ka deshmi dhe nga kronikat e Kristofor Kolombit ne nje nga udhetimet e tij brenda trekendeshit ku gjate nje stuhie magnetike ai humbi 6 nga anijet e tija te ngarkuara me ar dhe me sende te tjera te vyera. Shume here jane deshmuar pamje te ufove ne kete zone sidomos gjate stuhive te tilla magnetike po ashtu dhe pamje te ufove qe zhyten me shpejtesi te ma imagjinueshme nen siperfaqen e oqeanit pa bere piken me te vogel te zhurmes dhe pa lene asnje gjurme ne uje. Nje fenomen i tille eshte pare me shume ne Detin e Sargaseve, pjesa veri lindore e trekendeshit aty ku dhe aktiviteti magnetik eshte me i madhi. Disa studiues e lidhin veprimtarine e madhe magnetike ne kete zone si rezultat i efektit qe krijohet nga sistemi i propulsionit qe perdoret nga UFO dhe duke qene se pamja e tyre brenda trekendeshit deshmohet pothuajse nga te gjithe, kjo teori mbeshtetet si nga me te fortat per fenomenin. Shmangiet e pashpjegueshme ne kohe, ne distanca dhe crregullimi teresor i te gjitha aparaturave eshte gjithmone i pranishem.
Disa studiues mbeshtetin teorine e ekzistences se Atlantides ne zonen e trekendeshit. Te gjithe kemi degjuar per kontinentin e humbur (do bej nje shkrim me vone per kete gje) por edhe kjo teori eshte e lidhur me nje aktivitet jashtetokesor pasi mendohet qe nese kontinenti i fundosur eshte brenda trekendeshit atehere ai ne nje menyre ose tjetren ka lidhje me nje teknologji te panjohur nga shkenca jone dhe qe smund te shpjegohet tjeter vecse me nje prani aliene.
Te shkruash per Trekendeshin e Bermudes natyrisht do duheshin mijera faqe per te thene cdo gje qe dihet apo supozohet. Ajo qe ka me shume rendesi eshte qe cdo gje deri me sot nuk mund te provohet shkencerisht. Fenomenet qe ndodhin akoma nuk mund te kuptohen nga shkenca jone dhe sidomos nga botekuptimi jone per dimensionet dhe perkuljet e kohes. Teoria e fundit qe po mbeshtetet nga nje grup shume brilliant shkenctaresh eshte ekzistenca e tuneleve ne hapesire qe mundesojne shkurtimin e distancave midis planeteve, sistemeve diellore dhe vete galaksive. Trekendeshi me fenomenet qe ndodhin eshte nje prove per kete teori. Plus teoria tjeter per ekzistencen e nje dimensioni te katert te cilin ne akoma nuk mund ta emerojme sepse koncepti jon eshte vetem 3 dimensional. Pra lartesi, gjeresi dhe gjatesi. Cdo gje tjeter jashte ketij trinomi akoma nuk te perceptohet nga te gjithe sepse eshte jashte botekuptimit tone per ambjentin qe na rrethon.
Sic e thashe me siper qeveria amerikane (e shquar per fshehje informacioni apo per tendence keqinformimi) e ka anashkaluar te pakten zyrtarisht ate qe ndodh ne trekendesh por nga ana tjeter ka filluar prej shume kohesh te studioje fenomenin, majde shume me perpara sec mund te mendohet.
Rasti me tipik eshte ai i te ashtuquajtures Eksperimenti i Filadelfias i bere ne vitin 1943. Nepermjet krijimit te nje rryme te forte magnetike u arrit transportimi brenda casteve i nje destrojeri te marines amerikane nga Philadelphia, Pennsylvania, ne Norfolk, Virginia.
Anija USS Eldridge me nje ekuipash prej disa dhjetra vetesh u teletransportua brenda disa casteve ne nje distance qe do ti duheshin ore te tera navigimi. Fatkeqesisht eksperimenti pati pasoja shume te renda per ekuipazhin te cilet gjate teletransportimit u kthyen ne nje gjendje transparente dhe te temerruash shikonin gjymtyret dhe pjeset e tjera te trupit te beheshin te padukshme. Shume prej tyre paten probleme mendore, disa vdiqen nga shkaqe te panjohura dhe disa u mbyllen neper institucione speciale dhe kur dolen prej andej, askush nuk deshironte me te fliste per ate qe kishte ndodhur. Cdo gje u mbulua nga heshtja dhe konspiracioni dhe duket sikur qeveria amerikane e ka nderprere kete eksperiment.
Per te mbyllur kete shkrim dua te shtoj nje tjeter fakt shume te cuditshem. Ne te njejten forme dhe ne te njejten zone, vetem se ne anen tjeter te globit tokesor ekziston nje tjeter trekendesh ne detin e Japonise qe quhet Trekendeshi i Djallit. Cdo gje ketu ndodh ne te njejten menyre si ne trekendeshin e Bermudeve dhe fenomeni duket te jete i njejte perfshi zhdukjet dhe anomalite e tjera. Mbas nje studimi te detajuar rezultoi qe te dy trekendeshat perputhen plotesisht vetem se ne ane te kunderta te globit.
__________________
pjesa 2
Ja dhe nje foto ne njeren prej gazetave te asaj kohe qe paraqet grupin e pilotave te zhdukur ne Skuadriljen 19 dhe po ashtu nje foto e anijes me te cilen u be eksperimenti i famshem i Filadelfias.
Me poshte nje harte me e qarte e Trekendeshit te Bermudes
Gjeta edhe nje dicka tjeter, nje foto te bere ne Detin e Sargaseve qe sic e kam shkruar me siper ka nje aktivitet shume te madh persa i perket anomalive. Kur bera pershkrimin e fenomeneve qe ndodhin ne trekendesh harrova te permend njerin prej tyre qe eshte shume i shpeshte dhe komplet i pashpjegueshem. Kjo gje eshte deshmuar nga shume deshmitare dhe fatmiresisht eshte arritur e fotografuar. Fenomeni ka te beje me nje ngritje te papritur te siperfaqes se ujit ne forme spirale, drejtekendeshi ose edhe rrethore qe e pare nga siper te jep pershtypjen e nje kerpudhe. Fenomeni sic shfaqet ashtu edhe zhduket me qetesine me te madhe, pa zhurme dhe pa lene gjurme me mbrapa. Ne raste te tilla me pas jane pare UFO te shendritshme qe dalin nga uji ose hyjne ne uje duke shtangur te gjithe ata qe e shikojne.
Fotoja tjeter i perket rastit me te fresket te zhdukjeve. Dy personat, babe e bir mbasi kane marre me qira nje anije te vogel jane nisur per lundrim mengjesin e 19 tetorit te vitit 2004. Mbasi jane futur ne Trekendeshin e Bermudes, prej tyre nuk ka me asnje lajm. Ne foto jane fytyrat e tyre dhe anija qe kane perdorur per lundrim.
Zona tjeter e botes qe paraqet anomalira te njejta me ate te Trekendeshit te Bermudeve eshte dhe Deti i Djallit qe une gabimisht e quajta trekendeshi i djallit. Ne fakt me kete emer quhet rendom trekendeshi i bermudes keshtuqe me falni per ekuivokun. Me pak fjale Deti i Djallit eshte ne Detin e Japonise rreth 300 milje ne jug te Tokyos. Kjo zone eshte e dalluar shume dhe per nje aktivitet te theksuar vullkanik dhe sizmik. Spata mundesi te gjej ndonje foto qe te mund te tregonte koordinatat e sakta po sidoqofte ekziston dhe si e tille eshte quajtur simotra e trekendeshit te bermudes ne anen tjeter te globit. Me shume informacion per Detin e Djallit do te gjeni ne librin e Charles Berlitz qe e perseris eshte i perkthyer edhe ne shqip Pa Lene Gjurme
pjesa 3
Ana tjeter e kohes
Nje nga misteret me coroditese qe ndodh brenda Trekendeshit te Bermudes eshte humbja ose fitimi i rastesishem ne kohe, nje dukuri turbulluese kjo ne menyre te vecante per nje kulture si e jona, e cila ka nje besim te shenjte dhe te palekundshem per ecjen perpara te kohes ne menyre te mateshme. Kete dukuri e kane vene ne dukje kryesisht personelet e aeroplaneve te cilet kane nje preokupim te kuptueshem qekurse koha e fluturimit me aeroplan filloi te rregjistrohet me kujdes, megjithese mund te kete lidhje gjithashtu edhe me zhdukjet misterioze (po ashtu edhe dukjet) te anijeve te vjetra e te reja sic eshte raportuar gjate viteve.
Mberritjet e pashpjegueshme ne aeroport para kohes se caktuar te aeroplaneve disa here kane ndodhur pasi aeroplanet kane fluturuar permes nje reje ose mjegulle te dendur (lexo ne shkrimet e tjera brenda kesaj teme).
Kjo dukuri eshte e kuptueshme sigurisht kur ka ere jashtezakonisht te forte qe fryn nga mbrapa aeroplaneve, shpejtesia e se ciles arrin ndoshta disa qindra milje ne ore, megjithese ne shumicen e rasteve ska patur erera te tilla. Nje mundesi tjeter mund te jete dhe gabimi ne matjen e shpejtesise ose funksionimi jo i mire i intrumentave matese, megjithate ky nuk eshte nje faktor i pergjithshem ne te gjitha rastet e dokumentuara. Per me teper ne disa incidente te kontrolluara me shume kujdes duket sikur per njefare periudhe koha ecen perpara, permbyset ose projektohet ne te kaluaren – apo ndoshta ne te ardhmen – per aeroplanin dhe personelin e tij qe fluturon per nje fare kohe ne nje zone te Trekendeshit.
Brus Xhernon, pilot nga Boyton Beach Florida, me 4 dhjetor te vitit 1970 kaloi nje incident te jashtezakonshem gjate fluturimit te tij nga ishulli i Androsit per ne Palm Beach. Megjithese sugjeron nje shtrembrim te kohe-hapesire dhe “kapje” prej nje formacioni reje, kete incident e deshmon kopiloti, personeli i bazes, matesi i shpejtesise madje dhe fatura e karburantit. B. Xhernon ishte nje pilot me afro 600 ore fluturimi qe me te shumtat i ka bere midis Bahamas dhe Florides. Ne ate kohe ishte 29 vjec, 180 cm i gjate, me nje konstrukt te forte dhe mjaft prozaik ndaj fluturimit. Ka nje kujtese shume te mire vecanerisht per ndodhite gjate fluturimit. Diten qe ndodhi ngjarja, Xhernon ka qene me te jatin si kopilot. Ata u larguan nga Androsime aeroplanin “Bonanza A-36” duke fluturuar mbi brigjet e bahamas per ne drejtim te Biminit. Ndersa po ngjitej ne lartesine e percaktuar prej 10500 kembesh, vuri perballe vetes nje Re ne forme eliptike (vezore).
“Ajo rrinte atje pa levizur. Pa merresha me drejtimin e aeroplanit keshtuqe nuk i kushtova vemendje ose kujtova se ishte me lart. Fluturoja siper saj duke u ngritur 1000 kembe ne minuta, kur vura re se ajo ngrihej pothuajse me te njejten shpejtesi. Disa here kaloja perpara saj, por ajo me arrinte dhe me kapte perseri. Gjeresine e saj e vleresova afro 15 milje. Mendova te beja nje kthese 180 grade dhe te kthehesha ne Andros. Me ne fund e kalova dhe perpara doli qielli i paster. Por kur ktheva koken ta shihja perseri, pashe se reja tani ishte bere gjigande dhe lakohej ne forme gjysemrrethi te madh me njeren pjese te saj qe dilte para nesh dhe ishte afro 60000 kembe e larte. Fundi i rese dukej se shkonte drejt e ne oqean dhe ajo nuk ngjante me rete e tjera grumbullore, te cilat kane reshje dhe boshllek ne nen vehte.”
Xhernon u perpoq te fluturonte duke i ardhur perqark po per cudine e tij pa se tani ndodhej brenda “gropes” se nje reje gjigande si “petull” . Duke veshtruar se mos gjente ndonje dalje, ai pa nje si te care dhe u sul drejt saj meqe ajo ngushtohej gjithmone e me shume derisa perfundoi ne nje vrime cilindrike, ose tunel brenda te ketyre reve te jashtezakonshme. Pas pak ai e arriti kete vrime, qe tani qe ngushtuar deri ne gjeresine 200 kembe dhe vazhdonte te ngushtohej ende, duke fluturuar me nje shpejtesi 230 milje ne ore.
“Me dukej sikur veshtroja ne kanalin e ngushte te tytes se pushkes. Ishte nje tunel horizontal afro 1 milje i gjate dhe shenonte drejt Miamit. Ne fundin e saj shikoje qiellin blu qe gjendej midis tunelit dhe Florides…”
Xhernoni e futi aeroplanin permes ketij tuneli me nje shpejtesi kritike. Ai vuri re se muret e ketij tuneli shkelqenin nga nje drite e bardhe. Muret, te cilet vinin duke u ngushtuar, dukeshin shume qarte dhe perqark tyre rrotulloheshin me ngadale sipas drejtimit te akrepave te sahatit re te vogla ne forme pufke.
“Po te mos kishte qene piloti automatik qe i mbante krahet e aeroplanit ne nivelin horizontal, ndoshta do te beja edhe une aeroplanin te rrotullohej si ato dhe do te fluturoja brenda mureve.”
Gjate 20 sekondave te fundit majat e kraheve te aeroplanit preken muret nga te dyja anet. Ne ate cast Xhernoni provoi nje gravitet zero qe zgjati per disa sekonda. Kur doli nga tuneli ai e pa veten ne mes te nje mjegulle ngjyre te gjelbert te zbehte, ne vend te qiellit blu qe kishte pare pak me pare. Megjithate kufiri i te parit te qarte shtrihej disa milje. “Nuk shikohej asgje. Kudo po ajo mjegull e bardhe ne te gjelber.”
Duke u munduar te percaktonte pozicionin ai pa se te gjitha instrumentat elektronike e magnetike funksiononin keq dhe nuk qe ne gjendje te lidhej me qendren e kontrollit te radarit. Sipas kohes se fluturimit te Xhernonit, ai duhet ti ishte afruar Bimini Kays. Papritur, ne mjegullen poshte aeroplanit u duk dicka si njolla e nje ishulli qe kaloi me shpejtesi shume te madhe. Pastaj u vendos radionderlidhja me qendren e kontrollit te radarit ne Miami dhe ajo raportoi se po fluturonte nje aeroplan mbi Miami duke u drejtuar nga perendimi. Xhernoni i tha qendres se ai duhej te ishte nje aeroplan tjeter, meqenese “Bonanza”, sipas kohes se fluturimit duhej te ishte ende mbi Bimini Kays.
Ne kete cast ndodhi nje ngjarje e jashtezakonshme: “Papritur te cara te medha (ne mjegull) u duken perqark nesh, njelloj sikur te shikonim nepermjet perdeve veneciane. Ato shkonin paralel me drejtimin e fluturimit. E cara poshte nesh behej gjithmone e me e madhe derisa me ne fund ne pame plazhin e Miamit poshte nesh…”
Pasi zbriti ne Palm Beach Xhernoni vuri re se fluturimi kishte zgjatur vetem 45 minuta ne vend te fluturimit normal qe zakonisht zgjaste 75 minuta. Madje sasia e miljeve te pershkuara ishte edhe me e madhe, 250 milje ne vend te 200 miljeve qe eshte largesia normale sepse fluturimi kishte qene i terthorte. Keshtu u ngrit pyetja: Si mund t’i pershkonte aeroplani 250 milje per 45 minuta kur kishte fluturuar me nje shpejtesi maksimale prej 195 milje ne ore? Xhernoni u fut edhe me thelle ne kete ceshtje. Nga kontrolli i faturave te karburantit qe kishte bere ne fluturimet e meparshme, ai kishte nxjerre perfundimin se per te njejtin fluturim aeroplani konsumonte zakonisht 40 gallona karburant. (1 gallon eshte rreth 4 litra), kurse kete rradhe qene konsumuar vetem 28 gallona gazoline. Sipas fjaleve te Xhernonit: “Ky kursim eshte per llogari te atij gjysem oreshi te fituar sepse me 10 gallona gazoline, “Bonanza” fluturon rreth gjysem ore dhe pershkon 100 milje.”
Megjithese nuk ka asnje shpjegim te sigurt per kete fitim ne kohe, Xhernon sugjeron se ndersa ishte ne tunel, formacioni i rese mund te kete levizur me nje shpejtesi prej 1000 milje ne ore e cila po ti shtosh shpejtesine e aeroplanit , do ti jepte atij shpejtesine maksimale prej 1180 miljesh ne ore, gje e cila shkon per llogari te kursimit te gazolines..
Mbase eshte rastesi por duhet te kujtojme se fluturimi i Xhernonit ndodhi me 4 dhjetor 1970 ne oren 3 pasdite, plot 25 vjet pa nje dite, kur ne oren 2 e nje cerek te pasdites te 5 dhjetorit 1945 u zhduk Skuadrilja e 19…
vazhdon…
__________________
Ana tjeter e kohes
vazhdimi…..
Ndryshime te tjera te pashpjegueshme te kohes se matur nga sahatet disa here jane me te gjata dhe disa here me te shkurtra sesa gjysem oreshi i Xhernonit. Nje incident qe une e kam permendur edhe ne shkrimin e pare ne kete teme ka te beje me nje aeroplan te te shoqerise British Airways dhe National Airlines qe fluturonte per ne Miami. Para se te fillonte manovrimet per te zbritur, ai u zhduk nga ekranet e radareve per 10 minuta, pastaj u shfaq perseri dhe zbriti normalisht. Pilotet te trembur nga autoambulancat, zjarrefikset etj, qe qene mbledhur ne aerodrom, u pyeten nga personeli i kulles se drejtimit dhe i sherbimit te shpetimit nese kishtin patur ndonje veshtiresi pasi qene zhdukur nga radari. Sipas pilotit dhe kopilotit nuk kishte ndodhur asnje gje pervecse ata kishin fluturuar 10 minuta ne mes te nje mjegulle. Ne lidhje me ceshtjen e zhdukjes se tyre nga radari, pilotet bene nej kontroll te sahateve te tyre dhe gjeten se ata kishin mbetur mbrapa 10 minuta. Pastaj kontrolluan oren kronometer te aeroplanit, sahatet e personelit qe sherbente ne aeroplan, bene fshehurazi edhe nje kontroll midis pasagjereve dhe gjeten se te gjithe kishin humbur ne menyre te pashpjegueshme 10 minuta, aq kohe sa ishin zhdukur nga radari. Megjithese ndonjehere radaret pesojne ndonje avari ne funksionim, unanimiteti i sahateve sugjeron qe per njefare periudhe kohe te pezulluar aeroplani dhe pasagjeret “qene” diku gjetke – ne anen tjeter te kohes.
Disa incidente te tjera qe jane raportuar se kane ndodhur brenda Trekendeshit te Bermudes, duket se reflektojne ngjarje te se kaluares (edhe zhurmat e tyre), sikur per disa momente koha projekton pjese te shkeputura nga e tanishmja ne te kaluaren ose ne te kunderten, e perkul kontiniumin e kohes ne nje menyre te tille, duke perzier te kaluaren me te tanishmen, ndoshta edhe me te ardhmen. Megjithese disa prej ketyre raporteve duken si fantazi, nuk duhet te harrojme se ato jane pare qarte dhe jane raportuar prej deshmitareve te besueshem, te cilet gjate detyres se tyre ne det nuk kerkonin dukuri te cuditeshme, por thjesht vrojtonin ate cfare dukej se po ndodhte.
Xhon Sander, kamarier ne anijen “Mbreteresha Elizabeta 1 “, deshmon per nje incident te tille qe ndodhi ne vjeshten e vitit 1976. Ai thote:
“Lundroja me anijen “Mbreteresha Elizabeta 1 ” permes zones se Trekendeshit te Bermudes. U nisem nga Nasau per ne drejtim te New York. Qielli ishte i paster dhe deti i qete. Ne ora 6.45 te mengjesit po rrija ne kuverte duke pire kafe se bashku me nje kamarier tjeter, perpara se te fillonim punen tone te perditshme. Papritur pashe nje aeroplan te vogel. Dukej si tip “Piper Comanche”, afro 300 jard larg dhe ne lartesine 200 jard, i cili fluturonte duke ardhur drejt nesh nga krahu i djathte i anijes. Ja tregova shokut tim. Krejt papandehur ai u fut fare pa zhurme ne det ne largesine 75 jard nga anija. Nuk u degjua asnje llokocitje uji, vetem se u zhduk brenda tij. Mua mu duk sikur deti i qete u hap dhe e perpiu. Shoku im rrinte ende duke veshtruar drejt atij vendi. pastaj vura ne dijeni oficerin e rojes. Anija u kthye dhe u leshua nje varke ne det, por atje skishte as njolla vaji dhe as mbeturina, asgje. Ata nuk na besuan. Ajo qe nuk arrij te kuptoj ende eshte pse nuk u degjua asnje llokocitje. E kuptoj dhe une se eshte pothuajse e pabesueshme por si kristian i ndershem, betohem per Biblen se ajo qe pashe ishte e vertete.”
Nje rast tjeter i dokumentuar shume mire per nje aeroplan qe zhduket, ndodhi mbremjen e 27 shkurtit te vitit 1935 ne Daytona Beach, Florida. Ky rast u vrojtua jo nga dy por nga qindra deshmitare. Sic u raportua nga Richard Winer ne librin Trekendeshi i Djallit, nje aeroplan ngjyre argjendi me drita te kuqe dhe jeshile tek krahet, u pa te binte ne det ne vendin perballe hotelit te Daytona Beach ne oren 10 te mbremjes. Aeroplani ishte kaq afer sa dy deshmitaret zoti dhe zonja Forest Aditon, qe po rrinin duke soditur detin nga ballkoni i tyre, menduan se ai po vinte drejt ballkonit. Ta alarmuar prej shume deshmitareve, anijet dhe aeroplanet e vegjel te Rojes Bregdetare si dhe anije te tjera dolen menjehere ne kerkim por pa sukses. Meqe aeroplani u pa te binte ne det jo me larg se 100 jard nga bregu, ishte e pamundur te besohej qe nuk u gjet asnje mbeturine e tij brenda zones se ceket dhe percaktuar shume mire ne ate det te qete. Qindra njerez deshmuan te njejten gje dhe treguan po ate zone. Sidoqofte perderisa kontrolli ne aeroportin e Florides madje edhe ato te Georgias nuk tregoi gje per ndonje aeroplan te humbur ose te vonuar ne ate zone, incidenti me nje deshire te nenkuptueshme per te sqaruar ate qe smund te shpjegohej, u klasifikua me ne fund si thashethem.
Ashtu sic jane pare aeroplane te futen pa zhurme ne det, po keshtu edhe nga kuvertat e anijeve te tjera jane pare vazhdimisht anije te shumta, shpeshhere anije te shekujve te kaluar, te dalin e te futen ne mjegulla qe vijne perqark, disa here madje edhe ne kohe te paster. Tregime te tilla sigurisht qe kane qene filli prej te cilit jane thurur legjendat e detit dhe anijet fantazem te Trekendeshit te Bermudes dhe te Detit te Sargaseve qe gjendet ne pjesen lindore te tij; anije te cilat jane pare gjate shekujve, duke filluar nga galerat fantazem spanjolle e deri tek “Hollandezi Fluturues” i cili shikohet kudo. Disa here keto pamje kane qene te pastra sa i jane raportuar Rojes Bregdetare, e cila megjithese nuk beson ne anijet fantazma, tregon interes per anijet e braktisura te cdo lloji, qofshin moderne apo antike. Hadley Dott, marinar ne Marinen Tregetare te Shoqerise se Bashkuar te Frutave dhe oficer i Marines Mbreterore Kanadeze, pranveren e vitit 1946 bente pjese ne ekuipazhin e anijes “Cyrus Field” e cila kishte si detyre shtrirjen e kabllos: “Ishin afro 15 milje larg bregut te Florides. Nata ishte e paster. Fare papritur u degjua thirrja “hard over hard”, qe do te thote se anija po ndryshon kursin sa me shpejt qe te jete e mundur. Roja kishte pare nje anije me vela e cila vinte drejt nesh per tu perplasur tek kici. Atje nuk dukej njeri, por ne kabinen e kapitenit kishte drite.
Ndryshimi i kursit u shenua ne ditar dhe iu raportua Rojes Bregdetare ne New York. Roja Bregdetare na tha se ate nate midis Bimint dhe Florides kishte patur edhe incidente te tjera te ngjashme kete tonin. Nuk e vrame shume mendjen per te kete incident, por pasi Roja Bregdetare na tha se nuk ishte ne gjendje te zbulonte asgje per ate anije, ne filluam te habiteshim. Ajo anije u shfaq nga asgjekundi dhe po aq shpejt u zhduk atje.”
Nje nga incidentet me te jashtezakonshme te tipit “anije fantazem” u pa nga V.H Prosper ne vitin 1972 ne trekendeshin e Bermudes midis Eleuteras dhe Grait Abako ne Bahama. Ndersa te gjitha anijet “fantazem” futen ne kategorine si te jashtezakonshme, ajo qe te cudiste ne kete rast te vecante ishin permasat vigaane te anijes dhe shkelqim i i koncentruar i dritave te saj qe e ben Prosperin te kujtonte se ajo ishte anija “Holandezi Fluturues Hillton”. Prosperim sic thote per kete incident te jashtezakonshem ne revisten National Fisherman 9vellimi 56, numer 5), po drejtonte anijen e kerkimit 85 kembe te gjate “Undersea Hunter” nga San Crua per ne Florida. Megjithese radari i anijes e kishte siguruar qe me pare se ne hapesiren midis Abakos dhe “Gjuetarit te Nendetit” nuk kishte asnje anije tejter, papritur ai u verbua nga nje shkelqim i forte qe vinte nga krahu i djathte i anijes dhe qe dukej sikur dilte nga nje pasqyre vigane. Atij i mbeti ne mendje sikur ishte nje lloj “hoteli klimaterik me disa kate” qe permbante edhe komoditete detare te tilla si “shezlonge, pishine larje qe ndriconte etj.”. Me qellim qe t’i shmangej perplasjes me kete anije monstruoze ai e mbajti pa levizur timonin e anijes se tiji duke patur keshtu nje drejtim paralel me ate shkelqim vigan. Ndersa Prosperi po perpiqej me nervozizem t’i shmangej perplasjes, papritur vuri se re anija e panjohur u zhduk nga krahu i djathte dhe doli menjehere nga mbrapa nga ana e kicit, duke u shmangur keshtu menjehere 45 grade. Pastaj vigani u zhduk ne cast duke lene naten pis te zeze si me pare. Kjo shfaqje e jashtezakonshme dhe pompoze, permban edhe nje element tjeter misteri. Me gjithe afersine e tij te madhe, nuk u duk per asnje cast ne ekranin e radarit te “Gjuetarit te Nendetit”.
Po te qe e mundur, sic ka qene teorizuar per disa zona (midis te cilave Trekendeshi i Bermudes mund te jete nje rast teper i vecante ku dhe veprojne rryma ose forca qe tani per tani nuk mund te shpjegohen) qe koha te projektonte kapsula vizuale me kujtime te se kaluares ne kohen e tanishme, atehere ato qe mund te jene perceptuar ne rastet qe folem me siper, kane qene ndoshta pamje te nje anijeje ose e nje objekti tjeter ne te kaluaren, ndoshta ne te ardhem, ose edhe kujtesa vizuale e nje bregdeti te humbur ose e nje kontineti te zhdukur.
vazhdon…
vazhdimi..
Per disa transmetime te radios, koha ka mbetur e palevizshme, disa emisione te radios madje edhe nje program televiziv i rastesishem jane kapur mbas shume vjetesh pasi kane qene transmetuar, sikur tere kete periudhe kohe ndermjetese ta kishin kaluar duke u endur ne kohe dhe hapesire.
Transmetime te tilla nga e kaluara jane raportuar edhe nga radiste te FASHBA qe kryenin sherbimin ne Vietnam, te cilet deklaronin se disa prej mesazheve qe kapnin vinin nga aeroplane qe vepronin ne nje lufte te meparshme – ne ate te Korese. Ndersa mesazhe te tilla mund te vijne prej shkaqesh te ndryshme, duke perfshire ketu shaka praktike, do te ishte e veshtire te shpjegohej nje incident i jashtezakonshem qe ka te beje me nje program televiziv qe ndodhi ne Angli me 14 shtator 1963. Ne kete rast telespektatoret angleze ndersa shikonin programin e tyre u cuditen kur vune re se atje nderhynte ne menyre sporadike nje program tjeter qe vinte nga stacioni TV-KLEE i cili transmetonte nga Houston, Teksas. Te dy transmetimet perziheshin duke forcuar e dobesuar njeri tjetrin por ne pergjithesi transmetimi nga Teksasi vinte me i forte se ai anglez. Ky program i stacionit TV-KLEE, sidoqofte kishte qene transmetuar para disa vjeteve dhe vete stacioni ne fjale tani nuk ekzistonte me. Nje shoqeri prodhimi e aparaturave elektronike u ngarkua qe te hetonte kete incident por nuk arriti ne ndonje konkluzion te kenaqshem. Emri i kesaj shoqerie qe u caktua per hetim cuditerisht mbante emrin “Atlantis Electronics LTD e Lancasterit”.
Para shume vjeteve u ngrit nje legjende shume interesante e cila u bazua ne nje fluturim mbi Polin e Jugut te kryer nga admirali Richard E. Barton ne vitin 1929. Ajo ben fjale per nje raport me ane te radios te bere nga admirali gjate fluturimit. Ky raport eshte kaq i pabesueshem sa u la ne heshtje ne menyre zyrtare. Esenca e ketiji raporti qendron ne nje pamje te vrojtuar nga admirali ne afersi te polit. Gjate fluturimit te tij, i cili transmetohej njekohesishgt edhe ne radio, ai papritmas doli nga nje mjegull dhe e pa veten duke fluturuar ne nje toke te cliruar nga akulli. Ai qe ne gjendje te shquante gjelberim, liqene, kafshe qe dukeshin se i ngjanin mamutheve ose buajve te medhenj dhe gjithashtu njerez ne afersi te tyre. Sipas burimeve qe interesoheshin ne fushat e zoologjise dhe te eksplorimit, te cilat perpiqeshin te conin me tej kete raport, transmetimi u nderpre dhe me vone u hoqen disa pjese qe benin fjale per gjera te jashtezakonshme. Sidoqofte besimi i pergjithshem ndaj ketij raporti u perforcua me vone nga verejtjet e vecanta qe beri vete admirali per ate toke pertej poli…. qendra e te panjohures se madhe…..dhe madje nga verejtja shume e cuditshme qe beri ne vitin 1957 per ate “kontinent magjepes ne qiell, toke e misterit te perjetshem..”
Fakti qe shume personave ju kujtohet transmetimi direkt ne radio ne ate kohe i fluturimit mbi polin e jugut e vesh kete ngjarje me nje re misteri te madhe. Pra i vetmi shpjegim mbetet qe gjate fluturimit ne ate mjegull dhe mbasi doli prej saj, admirali dhe mjeti i tij jane futur ne ndonje shtrembrim te kohes dhe ka pare pamje qe i perkisnin tokes dikur ne ate pjese te globit.
Ndoshta “gabimet ne kohe” jane me te zakonshme sa duken. Disa raporte gjate shekujve kane pershkruar per nje kohe te gjate dicka shume te afert me kete koncept.
Sidoqofte perderisa teorite shkencore te se djeshmes shpeshhere marrin formen e fakteve qe pranohen sot, ka mundesi qe enigma e ngaterruar te behet perfundimisht me e kuptueshme. (Kujtojme se enigma e lashte e sfinksit grek, ne themel ishte nje enigme kohe). Ndoshta do zbulohen faktore te tjere qe ndikojne ne perkuljen e kohes. Kushtet e kesaj perkuljeje mund te ekzistojne jo veten ne hapesiren e jashteme (kozmos) sic e ka thene Ainshtain e te tjere por madje edhe ne disa pjese te siperfaqes se tokes. Dikur dukurite e pashpjegueshme qe kishin lidhje me gabimet ne kohe u jane ngarkuar shtrigave dhe magjise, kurse sot ne kohen tone klasifikohen si imagjinime te fantazise shkencore dhe qe bejne pjese ne nje fushe te papercaktuar te zbulimeve psikike, por qe te dyja e kane parashikuar te ardhmen me nje saktesi disi te cuditshme. Per rastin e fantashkences ekzistojne tregimet 100 vjecare te Zhyl Vernit, ku nendeteses “Nautilius” iu dhane pothuajse me saktesi te njejtat permasa qe kane sot nendeteset atomike, kurse fluturimet nga toka ne hene pershkruhen se u bene ne bregun lindor te Florides 100 vjet perpara se ato te kryheshin me te vertete. Bomba atomike dhe efektet e saj u pershkruan madje ne karikaturat perpara se te perdoreshin ne kete planet. Perdorimi per qellime lufte i dukurise se ndarjes se berthamave te atomeve dhe eprshkrimi cuditerisht i sakte i efekteve te tij perbejne nje karakteristike dalluese te MAHABHARATA-s, literatures se shenjte te hinduve, e cila u perpilua ne Indi mijeera vjet me pare dhe qe u referohet ngjarjeve qe kane ndodhur mijera vjet perpara perpilimit te saj origjinal.
Eshte e qarte qe universi permban mistere jo vetem te pashpjegueshme per ne, por gjithashtu edhe te papranueshme per imagjinaten tone. Disa prej mistereve themelore nuk gjenden vetem ne yjet e largeta por edhe me prane nesh. Keto mistere na interesojne per shkak te kuptimit jo te plote qe kemi ne per materien, hapesiren, kohen dhe per marrdheniet qe ekzistojne midis tyre. Disa pyetje qofshin te thjeshta apo themelore, nuk kane pergjigje, por edhe ne qofte se ndonjera ka, ajo na duket e papranueshme per konceptet qe kemi sot. Ne pyetje te tilla perfshihen: ç’eshte koha? Kur filloi ajo? Kur do mbaroje? Ku filloi hapesira? Ku mbaron ajo? Si ka mundesi qe cdo gje ska fund?
Keto pyetje te shkurtera dhe themelore na shqetesojne, madje edhe na frikesojne. Ne iu shmangemi atyre ne menyre te pavetedijshme. Ato jane bere pyetje te “ndaluara” (per konceptet e tanishme qe kemi per mjedisin qe na rrethon) dhe jane te pakuptueshme per ne. Teorite shkencore dhe dijet tona te perparuara vetem sa i kane ritheksuar keto pyetje pa pergjigje. Por ka mundesi qe ato te jene thjesht jashte kuptimit tone te tanishem, ashtu sic ka qene teoria atomike per magjistaret profetizes te mesjetes. Me zgjerimin e njohurive dhe koncepteve tona ndoshta ndonje dite kuptimi yne do ti kape dhe keto pyetje. Sidoqofte kur ne nxjerrim perfundimin se nje iluminizem i tille dhe kontrolli i mundshem mbi hapesiren dhe kohen do te ndodhe atehere kur ne jemi ne gjendje ti kuptojme marrdheniet e nderlikuara qe ekzsitojne midis energjise, hapesires dhe kohes, ne ndoshta bejme gabim po te supozojme se ne jemi te vetmet krijesa qe do ta bejme kete progres brenda pjeses tone te universit. Ka shume te ngjare qe njohuri te tilla ti zoterojne krijesa te tjera qe jane adaptuar me to dhe si rrjedhim jane te afta te drejtojne sipas deshires ne kontiniumin hapesire kohe, per arsye te cilat mbeten ende te panjohura, megjithese po rritet numri i teorive qe bejne fjale per vizitore te huaj te ardhur nga planetet e tjera ise nga bote me interdimensione. Objektet fluturuese te panjohura ose UFO-t qe gjenden kudo dhe qe po vrojtohen gjithmone e me teper ne te gjitha pjeset e botes duket se jane anijet kozmike te ketyre krijesave. Por cfare do qofshin Ufo-t , rast i thjeshte gabimi ne identifikim ose zhvillim sekret i teknologjise, qofte se vijne nga jashte, qofte sondazh nga e kaluara apo ndoshta nga e ardhmja, qofte produkt imagjinar apo shpirteror i popullit ose produkt aktual qe ben buje nga uniteti kolektiv i mendjeve te atyre qe i veshtrojne, duket se eshte mjaft e qarte qe veprimtaria e tyre ka nje lidhje me dukurite e Trekendeshit te Bermudeve dhe nje ekzaminim i veprimtarise se tyre ne kete zone mudn te na tregoje nje lihdje qe me pare i eshte shmangur vrojtimit ndoshta sepse ka qene aq e dukshme.
vazhdon…
__________________
…vazhdimi dhe mbyllja..
Mos valle Trekendeshi i Bermudes eshte nje strehim kozmik?
Kur fenomeni u be shume i njohur ne mbare boten dhe zgjoi interesin e nje numri te madh njerezish, u be i njohur gjithashtu nje fakt shume i jashtezakonshem. Nje pjese cuditerisht e madhe e letrave qe vinin nga lexuesit, degjuesit e radios dhe TV-ja, nuk ishin thjesht sic mund te pritej, kerkesa per nje informacion me te gjere apo komente te shfaqjeve te ndryshme. Ato ishin me teper raporte te vertetuara nga njerezit qe kishin provuar vete anomali te tilla ne zonen e Trekendeshit te Bermudes dhe qe ishin porositur nga eproret e tyre qe te mos e diskutonin ne publik. Linja e pergjithshme e ketyre komunikimeve ka qene e tille: “Kur kam qene ne sherbim, kjo me ka ndodhur edhe mua, (aeroplanit ose anijes). Ishim porositur nga eproret tane qe te mos benim fjale me njeri derisa ajo te hetohej. Nuk momra vesh kurre sesi u be ai hetim. Me pare nuk kam diskutuar kurre me njeri per kete gje por tani qe u largova nga sherbimi (Forcat ajrore, Roja Bregdetare, Marina Tregetare) doja te flisja me dike dhe tja tregoja ate qe me ka ndodhur.”
Keto komunikime kane ardhur nga persona te terhequr nga sherbimi ne Forcat Ajrore e Detare te SHBA. Kane ardhur nga ish anetare te Forcave Mbreterore Detare dhe Ajrore te Kanadase, nga anetare te marinave tregetare te shume shteteve te botes, por qe nuk i kane harruar ndodhite e tyre te jashtezakonshme dhe te pashpjegueshme ne Trekendeshin e Bermudes.
Eshte e kuptueshme se operacionet e patrullimit ajror e detar duhet te kryhen me fshehtesi qe te kene efekt. Por censurimi ose mohimi i raporteve mbi dukurite e kesaj zone pasi eshte kryer operacioni, ngre disa pyetje njera prej te cilave mund te jete nese kjo zone eshte zone operative me nje ndjeshmeri te vecante apo raportet e zhdukjeve dhe te dukurive censurohen ose mohohen sepse nuk ka ndonje menyre per ti shpjeguar ato.
Nje shembull tipik eshte incidenti qe u deshmua nga ekuipazhi i destrojerit US DLG-27 ne tetor te vitit 1969. Ato qe vijojne me poshte jane vete fjalet e Robert P. Reilling, qe atehere ishte oficer i klasit te trete ne specialitetin e punimeve operative me radar.
“Ishte fundi i tetorit te vitit 1969. Po ktheheshim nga nje detyre ne Guantanamo. Po lundronim ne veri te Kubes. Shumica e ekuipazhit nuk e dinte pozicionin e anijes. Une e dija qe ihsin ne Trekendesh sepse ndodhesha ne postin e drejtimit. Data nuk me kujtohet me sasktesi kurse ora po, ishte 23:45. Ura e drejtimit ka dy dritare dhe eshte 30 kembe e larte (rreth 10 metra) larg Qendres se Informacionit te Luftimit. Degjova zhurme jashte, kur pastaj dikush thirri se roja e bordit kishte pare dicka. Nje tjeter thirri :”Keni kapur gje me radar? Jashte ka dicka te cuditshme!” Ne dolem per te pare…. Eshte e veshtire ta pershkruash. Ishte dicka e ngjashme me henen qe ngrihet ne horizont, vecse ajo dukej nje mije here me e madhe, tamam si deill, por qe nuk leshonte drite. Vetem ndriconte po drite nuk emetonte. Sa vinte e behej me e madhe.
– Sa larg ishte ajo?
– Po ngjitej mbi horizont afro 11 ose 15 milje larg. Ishte nga krahu i dajthte i anijes po pak me perpara. Vazhdoi te zmadhohej per afro 15 minuta.
– Cfare mendoi ekuipazhi per kete dukuri?
– U duk si shperthim berthamor, por ajo vazhdonte te rrinte atje dhe te zmadhohej. Po te ishte shperthim berthamor do ta kishim kapur me radarin, i cili e kishte rrezen e veprimit deri ne 300 milje.
– A e pa kapiteni?
– Ai u njoftua. Pastaj oficeri i kuvertes dha urdherin qe anija te kthehej. Ndofta ai mendoi se ishte bombe.
– Sa veta e pane?
– Mund ta kene pare afro 70-100 veta. Shumica nuk kishin pune. Keshtu do te kisha qene edhe une po te mos kisha rojen. Ne fillim na kapi nje frike saqe s’na ra nder mend ta fotografonim. Pastaj disa nga djemte u kujtuan por ishte vone.
– Ku ishte hena e vertete?
– Ne qiell. Nata ishte e kthjellet. Ajo qe pame nuk ishte hena – dreqi ta marre, per kete jam shume i sigurt.
– Dini gje nese u mbajt ndonje raport?
– Sigurisht. U shenua ne ditarin e anijes. Sa here qe ndryshohet kursi aty shenohen arsyet. Por kur arritem ne Norfolk, ne anije erdhen disa oficere dhe e moren ditarin e anijes. Ajo qe pashe une ne ditar ishte vetem kursi i ndryshuar. Mendoj se oficeri i kuvertes mund te kete mbajtur nje ditar tjeter me arsyet e ndryshimit te kursit.
– A u tha ndonje gje me teper?
– Sigurisht. Diten tjeter dolem ne Norfolk. Te gjithe kishim ne goje vetem kete muhabet. Kapiteni na thirri te gjitheve dhe na tha te mos flisnim asnje fjale. Keshtuqe askush sfoli me. Jam i sigurt se diku gjendet nje raport per ate qe ndodhi”
Pervec objekteve shume te medha e te papercaktuara dhe te reve qe cohen nga deti edhe vete deti i Trekendeshit te Bermudeve eshte pare disa here te ngrihet ne nje lartesi te madhe ne nje zone shume me te gjere nga ato qe zene vorbullat dhe sigurisht ne nje forme tjeter. Eshte interesante qe raporte te tilla te vrojtuara nga njerez kompetente dhe me njohuri ne fushen detare dhe fenomene natyrore, jane marre nga autoritetet perkatese dhe jane zhdukur pa asnje koment ose hetim te metejshem.
Incidentet e shumta ne te cilat ngaterrohen anijet fillojne me daljen jashte kontrollit te radarit, radios dhe busulles dhe instrumentave te tjere. Po ashtu gjate vrojtimeve te dukurive te tilla ne Trekendesh pohohet per nderprerje te shpeshte te energjise, per shterim te energjise elektrike, per shtypje (strese) qe ndodhin brenda kesaj zone dhe qe shpeshhere veprojne mbi anijet dhe aeroplanet e medhej e te vegjel, civil e ushtarak.
Anijet detare, vecanerisht ato qe levizin ngadale ne kete zone dhe qe pershkojne pjese te ndryshme te botes, kane konstatuar se ne Trekendesh atmosfera behet e cuditshme dhe zogjte dhe kafshet zhduken perkohesisht atje gjate periudhes qe ndodh nderprerja e radiokomunikacionit dhe funksionimi jo i mire i pajisjeve elektronike. Gjate kesaj kohe personelet e anijeve e kane pershkruar detin si pasqyre, pa jete, pa pranine e zakonshme te zogjve dhe peshqeve dhe njekohesisht kane vene re pranine e nje mjegulle te shndritshme qe sa vjen e shtohet. Dhe pikersisht ne momente te tilla shfaqen UFO qe hyjne dhe dalin nga deti dhe zhduken ne menyre te papritur sikur te hynin ne nje porte te padukshme nga syri i njeriut.
Nje deshmi e jashtezakonshme dhe qe tregon ndofta jo vetem per ekzistencen por dhe qe aludon per qellimet e shume UFO-ve te para ne kete zone, ka qene vrojtimi i tyre nga austronautet e raketave “Gemini” dhe “Apollo” qe nisen nga kepi Kenedy. po ashtu su dhe gjurmimi i UFO-ve nga qendrat e kontrollit tokesor. Astronauti James Mc David fotografoi nje UFO nga raketa “Gemini 4”. Frank Borman dhe James Lowell, astronaut ne raketen “Gemini 7” vrojtuan me detaje dy UFO ne forme kerpudhe me sistemet e tyre te propulsionit dhe gjithashtu i fotografuan me sukses. Astronautet Borman dhe Lowell ne “Apollon 8” si dhe Staford dhe Young ne “Apollo 10” u ndoqen pergjate gjithe kohes nga dy UFO deri sa lane orbiten e tokes. Ajo qe kane te perbashket keto raste eshte qe te gjithe UFO e vrojtuara ndodheshin ne pozicionin qe korrespondon me Trekendeshin e Bermudes ne toke.
Ne perfundim te hipotezes qe ngrita eshte per tu marre ne konsiderate fakti qe prania e fenomeneve te pashpjegueshme ende nga shkenca jone ne Trekendesh, pamja e shumte e UFO dhe USO gjate aktivitetit anormal si dhe zhdukjet e shumta qe vazhdojne sot e kesaj dite pa nderprerje, perkrahin teorine e ekzistences se nje porte per ne kozmos qe shfrytezohet nga UFO qe ne nje rast te tille me nje llogjik te thjeshte i bie te jene mjete fluturuese te nje rrace inteligjente jo tokesore qe per nje arsye ose tjeter kane krijuar nje strehim komzik ne zonen e Trekendeshit te Bermudes. Hipoteza do te mbetet e tille perderisa nuk do shnderrohet ne nje fakt te forte te mbeshtetur nga shume raporte qe jane zhdukur apo fshehur qellimisht nga agjencite e inteligjences amerikane apo Sigurise Kombetare apo edhe raste te tjera qe lidhen ngushte me fenomenin e Trekendeshit.
Nje gje eshte mese e sigurt. Ne Trekendesh ndodh dicka qe injoron ligjet qe njohim ne mbi fiziken dhe materien dhe qe organe te vecanta te inteligjences se SHBA kane njohuri dhe fakte per ta vertetuar se cfare eshte.
FUND
Arlindshaqiri's Blog 
